دو ابرنواختر درخشان در یك كهكشان خیره كننده

به گزارش فیكس سرور دو ابرنواختر درخشان در یكی از كهكشان هایی كه توسط تلسكوپ فضایی هابل شكار شده مشاهده شده است.

به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، تقریباً در فاصله ۸۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت ترازو(Libra)، یک کهکشان زیبا به نام "NGC ۵۸۶۱" قرار دارد که تصویر آن توسط تلسکوپ فضایی هابل شکار شده است.
کهکشان "NGC ۵۸۶۱" یک کهکشان مارپیچ متوسط است. ستاره شناسان اغلب کهکشان ها را بر مبنای مورفولوژی(ریخت شناسی) آن طبقه بندی می کنند. بعنوان مثال، کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی بسته است.
یک کهکشان مارپیچ متوسط به شکلی است که انگار در بین یک کهکشان مارپیچ بسته قرار دارد و بنظر می رسد که دارای یک ساختار میله ای مرکزی است.
دو ابرنواختر مذکور معروف به "SN۱۹۷۱D" و "SN۲۰۱۷erp" در این کهکشان مشاهده شده اند.
ابرنواخترها انفجارهای قدرتمند و درخشانی هستند که می توانند آسمان شب را روشن کنند.
پرجرم ترین ستاره های عالم، زندگی خویش را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر(Supernova) به پایان می برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می دهد که یک ستاره در حال مرگ آغاز به خاموش شدن می کند. آنگاه به صورت ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می کند و در پس خود یک هسته کوچک نوترونی به جای می گذارد. نوترون سنگین ترین ذره در فضا است. مقداری نوترون به اندازه یک سر سوزن می تواند هزاران تن جرم داشته باشد. ستاره، ماده خویش را به سمت فضا پرتاب می کند و امکان دارد درخشندگی آن چند روزی از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد. هنوز هم می توان بقایای درخشان ستاره های منفجر شده را که صدها یا هزاران سال قبل از هم پاشیده اند، دید. ابرنواخترها نادر هستند. در کهکشان خودمان به صورت میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می دهد که بعضی از آنها هم در پس غبار کهکشان پنهان می شوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در راه شیری دیده شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به خصوص رصدگران آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر کهکشان ها یافته اند.
درخشان ترین ابرنواختر که تابحال ثبت شده احتمالاً "SN ۱۰۰۶" بوده است. ابرنواختری که از ۳۰ آوریل تا اول ماه مه سال ۱۰۰۶ میلادی ۱۶ برابر درخشان تر از سیاره زهره بوده است.
تلسکوپ فضایی هابل(Hubble Space Telescope) به اختصار "HST" تلسکوپی است که در سال ۱۹۹۰ توسط شاتل "دیسکاوری" در مدار گردش قرار گرفت. نام این تلسکوپ از نام کیهان شناسی به نام "ادوین هابل" گرفته شد. با اینکه هابل نخستین تلسکوپ فضایی نبود ولی یکی از بزرگترین و پرکاربردترین ها به شمار می آید. هابل یک برنامه مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا بود.
برخی معتقدند که هابل مهم ترین ابزار ساخته شده در کل تاریخ علم است. داده های این تلسکوپ در سال ۲۰۱۹ به نگارش تقریباً هزار مقاله علمی منجر گردید و همچنان در خط مقدم اکتشاف است. اخترشناسان قبل از پرتاب آن در سال ۱۹۹۰ نمی دانستند عمر کیهان چقدر است؛ ۱۰ میلیارد یا ۲۰ میلیارد سال؟ بررسی ستاره های تپنده توسط هابل این محدوده را کوچک کرد و حالا به دقت می دانیم که جهان ۱۳٫۸ میلیارد سال قدمت دارد. این رصدخانه نقشی محوری در آشکار کردن انبساط شتاب گیرنده کیهان بازی کرد. کشفی که برای محققان جایزه نوبل به ارمغال آورد و شواهد قطعی از وجود سیاه چاله های عظیم در مرکز کهکشان ها را فاش کرد.

1399/02/28

14:42:11

5.0 / 5

2569

تگهای خبر: سایت , كاربر , محقق

این پست فیکس سرور را پسندیدید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان فیکس سرور در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۶ بعلاوه ۲