زیستگاه انسان بعد از زمین کدام سیاره خواهد بود؟

به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا، با افزایش دمای جهانی و آشکارتر شدن اثر تغییرات آب وهوایی، شرایط زمین ناملایم می شود. اگر اوضاع بهتر نشود، نقشه دوم انسان ها چیست؟ آیا می توانیم به سادگی چمدان های خودرا ببندیم و سیاره ای را که خانه می دانیم، برای یک شروع تازه در جای دیگری رها کنیم؟
مفهوم ترک کردن زمین و سکونت داشتن روی یک سیاره دیگر جدید نیست. این یک داستان آشناست اما شاید داستان های تخیلی از آنچه ما فکر می نماییم، به حقیقت نزدیک تر باشد.
زمین در منطقه ای قرار دارد که دانشمندان آن را «منطقه گلدیلاکس»(Goldilocks zone) یا «منطقه قابل سکونت»(Habitable zone) می نامند. این بدان معناست که برای داشتن آب به شکل مایع، دقیقاً در فاصله مناسب از خورشید قرار دارد. این مسئله بسیار مهمی است به جهت اینکه میلیاردها سال پیش برای شروع شدن حیات روی زمین، وجود آب ضروری بود و الان هم بقای همه انواع حیات شناخته شده را از کوچکترین ریزارگانیسم ها گرفته تا پستانداران غول پیکر تضمین می کند.


یکی دیگر از مزایای موقعیت زمین نسبت به خورشید اینست که فاصله آن به اندازه ای است که نسوزیم اما آن قدر نزدیک است که گرمای کافی را دریافت نماییم. جو سیاره ما نقش مهمی را در جذب این گرما بر عهده دارد و تضمین می کند که دمای مورد نیاز برای حیات، به اندازه مطلوب باقی بماند. میدان مغناطیسی قوی زمین هم از ما در مقابل تشعشعات مضر خورشید محافظت می کند.
در اصل، زمین خانه مناسبی است به جهت اینکه شاخص های لازم همچون آب، اکسیژن و گرما را برای حیات دارد که آن را از سایر سیاره های منظومه شمسی متمایز می کند.
آیا انسان ها روزی می توانند در سیاره دیگری زندگی کنند؟ برای پاسخ به این پرسش باید یک نگاه نزدیک به سیاره خود داشته باشیم. از عطارد گرفته تا نپتون، هیچ مکانی مانند زمین وجود ندارد. شرایط این سیاره ها مساعد نیست و آنها را نه فقط برای مردم، بلکه اساسا برای همه انواع حیات که ما می شناسیم، غیر قابل سکونت می کند.
دانشمندان هنوز سیاره جدیدی با محیط مناسب جهت زندگی انسان پیدا نکرده اند اما اگر موفق شوند، رسیدن به آن سیاره هم یک چالش جدید خواهد بود.با در نظر گرفتن این موضوع، شاید به نظر برسد که خروج از منظومه شمسی و رصد کردن سیارات فراخورشیدی نمی تواند شانس ما را برای یافتن زیستگاه جدید در بیرون از زمین افزایش دهد اما دانشمندان همچنان به تلاش خود برای یافتن یک زیستگاه جایگزین ادامه می دهند. آنها هنوز سیاره جدیدی با محیط مناسب جهت زندگی انسان پیدا نکرده اند اما اگر موفق شوند، رسیدن به آن سیاره هم یک چالش جدید خواهد بود.
«میشل مایور»(Michel Mayor) اخترفیزیک دان سوئیسی برنده جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۹ معتقد می باشد که سیاره های فراخورشیدی بسیار دور هستند و تا آن زمان که فناوری این فاصله بزرگ را پر نکند، بسیار بعید است که انسان ها بزودی خانه جدیدی پیدا کنند.
چه کسی می تواند بگوید که سیاره دیگری مانند زمین وجود ندارد که حیات ویژه خودرا داشته باشد؟ در صورتی که دانشمندان تلاش می کنند به این پرسش پاسخ دهند، با سیاره هایی روبه رو شده اند که بسیار شبیه به زمین هستند.
بااینکه دانشمندان هنوز سیاره دیگری را با خاصیت های مشابه زمین پیدا نکرده اند اما مردم مدت هاست که تصور می کنند سیاره های مشابه زمین وجود دارند و موجودات بیگانه روی آنها زندگی می کنند. آنها دیدگاه های خودرا بوسیله کتاب ها، فیلمها و فرهنگ عامه منتشر نموده اند.
علاوه بر ماه و مریخ، انسان ها ممکنست بتوانند از قمرهای بزرگ تر غول های گازی مشتری و زحل هم دیدن کنند. شاید روزی ماه، مریخ و حتی برخی از قمرهای بزرگ تر سیاره های مشتری، زحل، اورانوس و نپتون بتوانند از سکونت بلندمدت پشتیبانی کنند اما تحقیقات الان نشان می دهند که خود این سیاره های غول پیکر هیچ سطح مناسبی برای راه رفتن ندارند و زنده ماندن در بسیاری از قمرهای آنها نا امکان دارد.
گزارش های ناسا حاکی از این هستند که علاوه بر ماه و مریخ، انسان ها ممکنست بتوانند از قمرهای بزرگ تر غول های گازی مشتری و زحل هم دیدن کنند. سایر قمرها تحت تاثیر میدان های تابشی قوی غول های گازی قرار می گیرند و گرانش قمرهای کوچک تر آن قدر کم است که عضلات فضانوردان را به مرور زمان ضعیف می کند.

عطارد
بااینکه رویای زندگی، کار یا بازدید کردن از سیاره ای مانند عطارد ممکنست شبیه به یک داستان علمی-تخیلی به نظر برسد اما دانشمندان این ایده را مورد بررسی قرار می دهند و تلاش می کنند با عرضه دادن راهبردها و فناوری های مناسب جهت زندگی در یک محیط خشن، به انسان ها کمک کنند تا روزی روی سیاره عطارد ساکن شوند.
حضور پایدار انسانی در عطارد، مزایای ملموسی خواهد داشت. برای مثال، یک اقتصاد محلی را میتوان حول محور گردشگری ماجراجویانه، معدن و انرژی ایجاد کرد. عطارد یک محیط خشن دارد و نزدیک ترین سیاره به خورشید به حساب می آید اما از نظر سنگ های معدنی، فلزات باارزش و مقدار زیادی انرژی خورشیدی هم غنی است.
در هر حال، پیش از فکر کردن به سکونت روی عطارد باید ابتدا به بررسی محیط خشن آن بپردازیم.


عطارد با وجود نزدیک بودن به خورشید، به طور شگفت انگیزی داغ ترین سیاره نیست و این افتخار به سیاره زهره می رسد. دلیل اینست که عطارد تقریبا اتمسفری ندارد که بتوان در مورد آن، فراتر از یک اگزوسفر ضعیف صحبت کرد. گمان می رود این اگزوسفر با ترکیبی از گازهای آتشفشانی، بقایای ناشی از برخوردهای سطحی و ذرات پرتاب شده از خورشید شکل گرفته باشد.
اگزوسفر عطارد از اکسیژن اتمی، سدیم، منیزیم، هیدروژن اتمی، هلیوم و مقادیر کمی از مواد معدنی دیگر تشکیل شده است. عطارد راهی برای حفظ کردن خود در مقابل گرمای خورشید ندارد و تغییرات شدید دما را تجربه می کند.
عطارد راهی برای حفظ کردن خود در مقابل گرمای خورشید ندارد و تغییرات شدید دما را تجربه می کند. در صورتی که دمای طرف رو به خورشید به دمای ۴۲۷ درجه سلسیوس می رسد، طرف تاریک تا دمای منفی ۱۷۳ درجه سلسیوس را تجربه می کند. طرف رو به خورشید در مقایسه با سایر سیاره های منظومه شمسی، در معرض شدیدترین تشعشعات خورشیدی است و به خاطر مدار آن، این افراط در روز و شب برای ماه ها به طور هم زمان ادامه دارد.
با این وجود، پژوهشگران در بررسی های جدید خود شواهدی را در مورد وجود یخچال های طبیعی در مناطق قطبی این سیاره کشف کردند و معتقدند که شاید یخچال های نمکی عطارد امکان پشتیبانی از حیات را داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
شاید یخچال های عطارد میزبان حیات باشند
عطارد به جهت نزدیکی به خورشید، شدیدترین تابش خورشیدی را دریافت می کند. این به این معنا است که حتی با محافظت در مقابل دما، قرار گرفتن در معرض نور روز آن کشنده خواهد بود. بنابراین، ساکنان آینده عطارد باید به طور دائمی از خورشید دور بمانند. از سوی دیگر، روزهای عطارد بسیار طولانی هستند و ساکنان بالقوه آن مجبور هستند در طول این روزهای طولانی، خودرا از تشعشعات خورشید دور نگه دارند. اگر انسان ها امیدوار باشند که روزی روی عطارد زندگی کنند، باید همیشه راه هایی را برای دوری کردن از خورشید بیابند.
با وجود همه خطرات، عطارد مزایایی هم دارد. این سیاره علاوه بر عناصر فرار فراوان مانند یخ آب، انرژی خورشیدی را شش و نیم برابر زمین دریافت می کند. این انرژی خورشیدی را میتوان بعنوان منبع انرژی برای سطح نشین ها مورد استفاده قرار داد یا با استفاده از یک مجموعه ماهواره های خورشیدی میتوان از این انرژی استفاده نمود.