قایم باشک بازی سیاه چاله های کوچک با سیاهچاله های کلان جرم گریزپا به گزارش فیکس سرور، جفت های دوتایی سیاه چاله های کوچک می توانند توسط اخترشناسان در یک بازی کیهانی «قایم باشک» برای شکار سیاهچاله های دوتایی بسیار بزرگ تر و در عین حال گریزان تر استفاده شوند. بنابراین، این شیوه می تواند به حل معمای این که چگونه سیاهچاله های کلان جرم در کیهان اولیه با این سرعت رشد کردند، کمک نماید. به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا، با وجود شهرت سیاه چاله ها تشخیص آنها کار ساده ای نیست. همه سیاهچاله ها بوسیله ی یک مرز یک طرفه که نور را به دام می اندازد و به آن «افق رویداد» گفته می شود، احاطه شده اند که از آن هیچ نوری ساطع نمی شود. به نقل از اسپیس، حتی سیاه چاله های بسیار پرجرم در قلب کهکشان هایی با جرم میلیونها یا میلیاردها برابر خورشید هم تنها در صورتی قابل «مشاهده» هستند که حجم وسیعی از مواد اطراف خویش را ببلعند یا یک ستاره را متلاشی کنند. با این وجود، نور، یا دقیق تر از آن تابش الکترومغناطیسی، تنها یکی از انواع تابش است. نوع دیگر، «تابش گرانشی» است که به شکل موج های کوچکی منتشر می شود که صداهایی معروف به «امواج گرانشی» را بوجود می آورد که بشر تازه آغاز به شناسایی آنها کرده است. این بدان معناست که اخترشناسان به جای جستجوی جفت های سیاهچاله های عظیم در این بازی قایم باشک، می توانند به آنها گوش دهند. جاکوب استگمن(Jakob Stegmann) رهبر تیم، محقق فوق دکتری در موسسه اخترفیزیک ماکس پلانک می گوید: ایده ما اساسا مانند گوش دادن به یک کانال رادیویی است. ما از سیگنال جفت سیاهچاله های کوچک مشابه نحوه انتقال سیگنال توسط امواج رادیویی استفاده نماییم. سیاهچاله های پرجرم، موسیقی هستند که در مدولاسیون فرکانس(FM) سیگنال شناسایی شده، کدگذاری می شوند. سیاهچاله های کوچک سوپرانو می خوانند امواج گرانشی، مفهومی هستند که برای نخستین بار توسط آلبرت اینشتین در نظریه نسبیت عام، نظریه گرانش مگنوم اپوس وی در سال ۱۹۱۵ عنوان شد. نسبیت عام نشان داده است که گرانش زمانی به وجود می آید که یک جسم دارای جرم، بافت فضا و زمان را که پیشتر اینشتین بعنوان یک ماده چهار بعدی واحد متشکل از سه بُعد فضایی و یک بعد زمانی، «فضا-زمان» بیان کرده بود، خم کند. هرچه جرم بیشتر باشد، انحنای فضایی که یک جسم ایجاد می کند، بیشتر خواهد بود. این توضیح می دهد که چرا سیارات تاثیر گرانشی بیشتری نسبت به ماه ها دارند، چرا ستارگان تاثیر بیشتری نسبت به سیارات دارند، و چرا سیاه چاله ها بیشترین تاثیر را در میان هر جسم منفردی دارند. وقتی سیاهچاله ها به دور یکدیگر می چرخند، جرم کافی برای ایجاد امواج گرانشی قابل توجهی دارند. همانطور که سیاهچاله ها به دور یکدیگر می چرخند، امواج گرانشی با فرکانس پایین پیوسته ساطع می کنند. این امواج گرانشی حرکت زاویه ای (یا اسپین) را با خود همراه می برد و سیاهچاله ها را به هم نزدیک نگه می دارد. این امر فرکانس امواج گرانشی را زیاد می کند و در نتیجه سبب می شود که تکانه زاویه ای سریع تر منتقل شود. این تا زمانی است که سیاهچاله ها در نهایت با هم برخورد کرده و ادغام می شوند، رویدادی که فرکانس بالاتری از امواج گرانشی را ارسال می کند. با این حال، اینشتین پیش بینی نمود که این امواجِ فضازمان بسیار ضعیف تر از آن هستند که هیچگاه شناسایی شوند، بخصوص به این علت که با انتشار در کیهان انرژی خویش را از دست می دهند و ادغام سیاه چاله ها در میلیونها یا حتی میلیاردها سال نوری دورتر از ما رخ می دهد. خوشبختانه، حالا می دانیم که اینشتین اشتباه می کرد. از زمان شناسایی نخستین سیگنال موج گرانشی توسط رصدخانه امواج گرانشی تداخل سنج لیزری(LIGO) در سال ۲۰۱۵، که از ادغام سیاهچاله دوتایی در فاصله ۱.۳ میلیارد سال نوری ما سرچشمه می گیرد، خیلی از چنین برخوردهای سیاهچاله ای شناسایی شده اند. اما این تشخیص ها یک نقطه اشتراک دارند. وقتی پای سیاهچاله ها در بین باشد، همیشه جفت هایی در محدوده جرم ستاره ای سیاهچاله ها با جرمی بین سه تا چند صد برابر خورشید وجود دارد. تشخیص ادغام سیاهچاله های بزرگ برای آشکارسازهای امواج گرانشی زمینی مانند لیگو(LIGO) و همتایانش مانند ویرگو(VIRGO) در ایتالیا و آشکارساز امواج گرانشی Kamioka (KAGRA در ژاپن سخت بوده است. همانطور که گوش های ما برای شنیدن فرکانس های خاصی از صدا تکامل یافته اند، این ابزارها فقط می توانند محدوده فرکانسی خاصی از امواج گرانشی را تشخیص دهند. امواج گرانشی ساطع شده از جفت چرخان سیاهچاله های پرجرم خیلی کم فرکانس هستند که آشکارسازهای امواج گرانشی زمینی قادر به شنیدن آن نیستند. به عبارت دیگر، سیاهچاله های دوتایی با جرم ستاره ای سوپرانو می خوانند، در حالیکه جفت های پرجرم باریتون می خوانند. محققان پیشنهاد می کنند که تغییر ظریف در امواج گرانشی را از سیاهچاله های دوتایی با جرم ستاره ای که ناشی از تداخل امواج گرانشی از دوتایی های پرجرم تشخیص داده شود. بنابراین، این مدولاسیون های کوچک می توانند به آشکارسازی ادغام های سیاه چاله های بسیار پرجرم کمک کنند. استگمن می گوید: جنبه جدید این ایده، استفاده از فرکانس های بالا است که به سادگی قابل تشخیص می باشد تا فرکانس های پایین تر که ما هنوز به آنها حساس نیستیم. این پیشنهاد همینطور می تواند به طراحی آشکارسازهای امواج گرانشی آینده، مانند آشکارساز فضایی آینده ناسا و آنتن فضایی تداخل سنج لیزری آژانس فضایی اروپا(LISA) کمک نماید. تحقیقات این تیم روز دوشنبه(۵ اوت) در مجله نیچر منتشر گردید. منبع: fixserver.ir 1403/05/23 11:00:43 0.0 / 5 202 تگهای خبر: طراحی , محقق این پست فیکس سرور را پسندیدید؟ (0) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط ویدیو ماموریت فضاپیماهای ناسا برای جاسوسی از یک سیارک بدنام کشف ۱۷۰۰ ویروس ناشناخته در یخسارهای درحال ذوب در چین دانشمند ایرانی ارتباط داروی دیابت اوزمپیک با افکار خودکشی را پیدا کرد نظرات بینندگان فیکس سرور در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۱